Mode Fotografie – Mode & Haute Couture

Sinds de millenniumwisseling domineren de drie tophonden Vogue, Vanity Fair en Harper’s Bazaar niet langer alleen het veld – de modefotograaf van vandaag werkt steeds vaker voor onafhankelijke tijdschriften en heeft de artistieke normen van zijn foto’s opgeschroefd. De grenzen tussen kunst- en modefotografie vervagen, de voorheen nogal uniforme commerciële richting wordt zachter. Dit is wat onze modefotograaf Oliver Rudolph zegt over modefotografie toen en nu! Wil je leren hoe je zelf foto’s maakt? Hier vindt u onze boekaanbeveling: Leren fotograferen.

Modefotografie vandaag – Trends, tijdgeest en high fashion

Ook vandaag nog is het beroep onderhevig aan de voortdurende verandering van idealen en de ontwikkeling van de mode zelf, en daarom is mijn job als modefotograaf vooral gebaat bij flexibiliteit en aanpassingsvermogen, en vereist het ook een grote openheid voor nieuwe dingen en een gevoel voor trends. Wie het beroep van modefotograaf gelijkstelt met het louter fotograferen van kleding, is duidelijk onderhevig aan een maatschappelijk wijdverbreid cliché. Ook vandaag is het belangrijk om de dromen van een maatschappij, de tijdgeest en de persoonlijke verlangens van een decennium vast te leggen en ze als modefotograaf bewust in scène te zetten.

Modefotografie, vooral in het geval van haute couture, moet niet alleen visueel aantrekkelijk en esthetisch inspirerend zijn, maar de toeschouwer ook uitnodigen om mee te doen en na te bootsen, en in het beste geval zijn tijdperk al een stapje voor zijn. De voorstelling van mode versmelt hier met de voorstelling van een idee. In nauwe samenwerking, of het nu gaat om mode reclamebureau, art director of marketing agenten – van München tot Hamburg. Uiteindelijk resulteert dit in de ultieme enscenering – niet van de jurk, maar van de modieus geklede persoonlijkheid.

Modefotografie van toen – Grote idolen & modebladen

De eerste modefotograaf die als zodanig werd beschouwd, Adolphe Braun, publiceerde in 1856 het eerste “Modetijdschrift”: een boek met 288 foto’s van de Comtesse Virginial Oldoini, die er als eerste fotomodel haar japonnen presenteerde. Aangezien de fotografie nog lang niet geschikt was voor de massa en de reproductie nog in de kinderschoenen stond, gebeurde er in de daaropvolgende jaren niet veel totdat in 1892 de eerste modespread werd afgedrukt in La Mode Pratique.

De modefotografie nam een hoge vlucht aan het begin van de 20e eeuw met “Harper’s Bazaar”, “Vogue” en “Vanity Fair”, die tot dan toe hun toevlucht hadden moeten nemen tot schetstekeningen. Wie vandaag in de mode is, kunt u hier vinden: modebladen. Er worden steeds meer modespreads gepubliceerd en tegelijkertijd ontstaan in de metropolen van Europa de eerste fotostudio’s voor modefotografie. Het is aan deze omstandigheden te danken dat modefotografie tegen de jaren 1930 een kunstvorm was geworden.

Tot dan toe was alles gericht op Europese centra zoals Berlijn, Parijs en Hamburg, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog verplaatsten de meeste modefotografen hun creatieve centra naar de VS, waar het meest modieuze centrum van allemaal werd gevestigd: New York.

Verandering, trends en tijdgeest beïnvloeden de fotografie

De volgende verandering is het gevolg van een generatieverschuiving tussen fotografen en modellen, waardoor modefotografie in de jaren ’60 een jonger, dynamischer kunstgebied wordt. Een decennium later doen fetisjisme en pornografie hun intrede, maar dit neemt weer sterk af in de loop van de jaren ’80 en de fotografie speelt zich nu af in esthetische werelden en vaak in klassiek zwart-wit.

Sinds de val van het communisme zijn de modefotografen ook realistischer geworden in hun uitingen. Gaandeweg ontwikkelt de “heroine-look” zich tot een eigen subcultuur, en modefotografen als David LaChapelle promoten de glamoureuze stijl die vandaag zo populair is. Dan, aan het eind van de jaren ’90, zet het vakgebied herhaaldelijk een stap in de richting van meer toegeeflijkheid – en uiteindelijk wordt modefotografie wat zij vandaag is.